Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ



Κάνω μερικές σκέψεις σχετικά με την αντικειμενικότητα (ή υποκειμενικότητα) της ενημέρωσης, των γεγονότων, της ιστορίας και της αλήθειας γενικά.

Στην σημερινή εποχή ακούμε πληθώρα ειδήσεων, απόψεων και τοποθετήσεων από διάφορες πηγές και μέσα (συγγράμματα, εφημερίδες, περιοδικά, TV, ραδιόφωνο, internet, ανακοινώσεις, συζητήσεις, ακόμα και στόμα με στόμα).
Είναι δύσκολο πλέον να διακρίνει κανείς την αλήθεια. Αυτό κυρίως γιατί (κατά τη άποψη μου πάντα), ενώ τα γεγονότα έχουν μια γενική αποδεκτή αντικειμενικότητα, η ερμηνεία τους κατά βάση είναι υποκειμενική.
Φανταστείτε π.χ. δυο άτομα που τσακώθηκαν - αν ζητήσεις να σου περιγράψουν και οι ίδιοι αλλά και όσοι παρακολούθησαν τον τσακωμό το τι έγινε, θα ακούσεις πιθανώς πολλές διαφορετικές εκδοχές. Το θέμα είναι τι να πιστέψεις ? Που βρίσκεται η αλήθεια ? Σε περισσότερα σημαντικά ζητήματα (π.χ. εθνικά) το πρόβλημα αυτό δημιουργεί τεράστιες προεκτάσεις, ευκόλως αντιληπτά.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μια διέξοδος είναι να ΑΚΟΥΜΕ όσες περισσότερες απόψεις μπορούμε και από όσες περισσότερες πηγές - πομπούς μπορούμε (ακόμα ή κυρίως και αυτές που a-priori είμαστε αντίθετοι). Επίσης, πρέπει να είμαστε ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ στην αξιολόγηση των μηνυμάτων που δεχόμαστε από τους πομπούς αλλά ΟΧΙ ΑΦΕΛΕΙΣ. Αυτά τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την σφαιρική ενημέρωση και σε άλλα σχετικά (κατά την κρίση μας) θέματα και προσπαθώντας να μην βγάλουμε εύκολα και βιαστικά συμπεράσματα τοποθετώντας ταμπέλες (αλλά αποθηκεύοντας τα σε μια "προσωρινή μνήμη" μέχρι να επαναξιολογηθούν με νέα στοιχεία) ίσως μας βοηθήσουν στην αναζήτηση της αλήθειας και σε μια πιο αντικειμενική προσέγγιση.

Αυτές είναι μερικές πρόχειρες σκέψεις που μπορούν να εμπλουτιστούν - επεξεργαστούν - διορθωθούν ή διαγραφούν ακόμα.
Θα ήθελα να ακούσω και τις σκέψεις σας.

9 σχόλια:

Alkis είπε...

Μόνο σαν παραμύθι μπορώ να τα δω όλα αυτά:

"Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει"

Phoebe είπε...

Δηλώνω προβληματισμένη...

Υπάρχει πάντα τρόπος να προσδιορίσουμε την αλήθεια? Οποιαδήποτε αλήθεια...

Πάντως θεωρώ πως μια καλή αρχή είναι η αυτογνωσία. Αν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας, τότε θα έχουμε και αντικειμετικότερη θεώρηση των πραγμάτων/γεγονότων...πιστεύω...

Kostas K είπε...

ΦΙΛΕ ΗΛΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ!!!

ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΑ!!!!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ!!
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΠΧ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ?ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕ?ΓΙΑΤΙ?ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΤΟΠΙΝ...ΕΟΡΤΗΣ.....

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΕΘΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΥΓΩ....

ΦΙΛΕ ΗΛΙΑ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΕΝΑΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.......
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ....ΑΦΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.....

ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ,ΑΓΝΟΙΑ,ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΙΑ ,ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ.....

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΞΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΜΟΧΘΟ......

ΑΣ ΤΟ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΛΙΓΟ ΤΟ ΘΕΜΑ....

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ???

Phoebe είπε...

Προβληματισμός...

Είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε πάντοτε την αλήθεια? Ακόμα και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές "κρυβόμαστε"... Κρυβόμαστε πίσω από μια όμορφη εικόνα του εαυτού μας, κρύβουμε τα αισθήματά μας, επινοούμε ψεύτικες δικαιολογίες για να αποφύγουμε κάτι με λίγα λόγια πολλές φορές οι συνθήκες είναι τέτοιες που απλά δεν είμαστε εμείς, όσο και αν το υποστηρίζουμε…

Επίσης, πόσες φορές είμαστε ικανοποιημένοι με ένα ψέμα. Πόσες φορές αποζητάμε ωραίες παραισθήσεις καταστάσεων που φοβόμαστε να ζήσουμε…Μας γοητεύει το ωραίο και η απομυθοποίηση καταστάσεων, εικόνων, γεγονότων, προσώπων, απόψεων, ονείρων κτλ ίσως να είναι απλά μια ανώμαλη προσγείωση…Πιστεύω πως αρκετές φορές βολεύει η ωραιοποίηση και η απόκρυψη ψεγαδιών στη ζωή μας…

Γι’ αυτό, είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε πάντα την αλήθεια? Την αξίζουμε πάντα?

ilias είπε...

Phoebe,

Θα μεταμορφωθώ για λίγο σε Άλκη και θα παραθέσω ένα απόσπασμα από (ποιον άλλον) Ναστραντίν Χότζα :

Κάποτε, ένας μαθητής του Χότζα τον ρώτησε: «Τι είναι αλήθεια, δάσκαλε»;
Κι ο Χότζας απάντησε: «Κάτι που ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν έχω πει και ούτε πρόκειται ποτέ να πω».

Πάντως, η αλήθεια ή έστω η προσέγγιση της σε κάποια ζητήματα είναι απαραίτητη.
Ναι, εγώ θα ήθελα να την ξέρω και ας μη με συμφέρει ή με στεναχωρεί.
Θα ήθελα να ξέρω την αλήθεια στην ιστορία. Π.χ. στα Βαλκάνια, η κάθε χώρα έχει την δική της εκδοχή ιστορίας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της.
Θα ήθελα να ξέρω την αλήθεια στα γεγονότα. Π.χ. ποια είναι η αλήθεια με τις υποκλοπές, με το θέμα τον πακιστανών, με ... χίλια δυο άλλα ζητήματα.
Θα ήθελα πάνω απ' όλα να μάθω την αλήθεια των ανθρώπων. Που σταματάει ο πραγματικός εαυτός μας και που ξεκινάει η στημένη και θεατρική συμπεριφορά μας? Πότε εννοεί ακριβώς ότι λέει ο συνομιλητής μας ? Αυτό βέβαια προϋποθέτει και αυτογνωσία και αυτοδιεργασία. Ειδικά στα τελευταία ερωτήματα καλό είναι να απαντήσουμε πρώτα αναφορικά με τον εαυτό μας.

Phoebe είπε...

Καταρχήν πρόσεχε τις μεταμορφώσεις σου μη σου μείνει καμιά μόνιμη βλάβη…lol αστειεύομαι φυσικά…

Επίσης καλό θα είναι να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χότζα…

Επιπλέον σε συγχαίρω για τις ανησυχίες/αναζητήσεις σου…Αποδεικνύεις για ακόμα μια φορά την παιδικότητά σου, καθώς η επιθυμία για ικανοποίηση της «περιέργειας» σου, δεν είναι παρά η εξέλιξη του πρωτότυπου ερωτήματος «Γιατί μαμά?».

Μπράβο!

Συνεχίστε την παράθεση απόψεων και φιλοσοφικών τοποθετήσεων περί της αλήθειας…

Alkis είπε...

Για να το παίξουμε όμως αυτό το παιχνίδι της ΑΛΗΘΕΙΑΣ πρέπει να φτιάξουμε μία άλλη παιδική χαρά μέσα στη παιδική χαρά.... Γύρω από τις κούνιες λοιπόν ρίχνουμε συρματοπλέγματα και κλείνουμε μέσα τις παιδικές μας φαντασιώσεις..... Είναι η δικιά μας χώρα.... Μπορούμε να τις δώσουμε και όνομα: "Η Χώρα της Αλήθειας"...

Phoebe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Phoebe είπε...

"Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ' αυτό."

(Franz Kafka)