Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Do you believe in LOVE??

"Οι παλιές αγάπες πάνε -λέει- σ' ένα παράδεισο από αναμνήσεις καλές και γελάκια, ονειράκια παλιά και χάσματα μνήμης. Εκεί συναντιούνται όλες οι παλιές μας οι αγάπες, κάνουνε πάρτι όπου μοιράζουνε λουλούδια, μας θυμούνται και καμιά φορά χαμογελούν παράξενα.
Έχουν μυστήρια δύναμη απάνω μας οι παλιές οι αγάπες, μας στέλνουνε καμιά φορά στον ύπνο μια παλιά εικόνα μας στιγμιαία ζωντανή ή, άλλοτε πάλι, ξαφνικά, ένα φιλί που τόσο μας ταράζει και μας ξεστρατίζει απ' τις παρούσες έννοιες μας...
Λέει πως έχουνε δύναμη πολύ οι παλιές αγάπες και πως στον παράδεισό τους παίζουνε παράξενα παιχνίδια. Μπορούν να σε κάνουν να ξυπνήσεις κλαίγοντας τη νύχτα για ένα πόνο ξεχασμένο από καιρό, ή πάλι να σου κλέψουνε τα λογικά: σε παίρνουνε μια βόλτα στον παράδεισο, και το πρωί βρίσκεις στο προσκεφάλι ένα απ' τα λουλούδια τους με μια αύρα που κρατάει και σου διαλύει κάθε ορθολογισμό μέρες πολλές...
Και το συμπέρασμα:
Ποτέ μην παλεύεις με παλιές αγάπες... ποτέ μην παλεύεις με τις σκιές που αφήνουν οι παλιές αγάπες στο μυαλό, γιατί δεν είσαι παρά ένας τρωτός θνητός... δεν μπορείς με το μαχαίρι του μυαλού σου να σκοτώσεις μια σκιά, όσο κοφτερό και εάν είναι... θα υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας για να μας θυμίζουν ότι είμαστε τυχεροί που τις ζήσαμε…"

I believe in LOVE!!! Στην αγνή πραγματική αγάπη!... Οι υπόλοιπες "αγάπες" να πάνε... αλλού... σίγουρα όχι στον παράδεισο του μυαλού μας...!

4 σχόλια:

ilias είπε...

Love believes in us !!!
Και συμπληρώνω :
Οι παλιές αγάπες δίνουν λόγο ύπαρξης στις νέες αγάπες. Κανονικά οι νέες αγάπες θα έπρεπε να μαζευτούν να αγοράσουν δώρο και να πάνε να ευχαριστήσουν τις παλιές αγάπες. Είναι κάτι σαν τη δασκάλα του δημοτικού - θες να την θυμάσαι αλλά όχι και να την ξαναδείς.

Τέλος θέλω να αναφερθώ στις ανύπαρκτες αγάπες, τις φανταστικές αγάπες, τις ανομολόγητες αγάπες. Δεν αξίζουν και αυτές ένα δωράκι ?

Alkis είπε...

Ήρθε και πάλι στο όνειρό μου…

"Πάντα ερχόταν σαν φιγούρα, σαν αέρας , σαν αίσθηση παρουσίας.. μιας άυλης ερωτικής αύρας... με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια.

Περίεργα , μικρά μάτια όπου το γαλανό σκοτείνιαζε εύκολα πολύ, και μετατρεπόταν στο μπλε-μαύρο χρώμα της θάλασσας όταν βαθαίνει απότομα κάτω από τα πόδια σου... Κι ήταν τρυφερή, με ένα χαμόγελο στα χείλη που τρεμούλιαζε από συγκίνηση.

Το άγγιγμά της ζεστό σαν καλοκαιρινό χάδι κι άνοιγε διάπλατα τα χέρια για να χωθώ στην αγκαλιά της. .....Κι όμως....η ανάσα της και το κορμί της εξακολουθούν να μυρίζουν.... μια μοναδική θηλυκότητα… μια αύρα που την τυλίγει και μαζί με αυτήν και κάθε πλάσμα που χάνεται στον κόρφο της....


Και μου χαρίζει ένα χαμόγελο...
κι ύστερα ένα λουλούδι.....
και πάλι αλλάζει....
γίνεται ένα αστέρι....
ένα γαλάζιο αστέρι....
ένας κόμπος....
ένα δάκρυ....
...και συνεχίζει να αλλάζει σχήματα....
…αλλάζει... σε άγγελο…
όσο περισσότερο χαμογελάει....
και η ανάσα μου αρχίζει να βγαίνει δύσκολα..."

Phoebe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Alkis είπε...

Της χαμογέλασα πιστεύοντας πως δεν θα καταλάβει τις κουφάλες που κουβαλώ πίσω από τα φρεσκοπλυμένα δοντάκια μου! Η ακτινοβολία της όμως αρνήθηκε να'ρθει να με δει βέβαια μιας και πάντα κάνει παρέα στους γνωστικούς και στους διανοητές της σκέψης και της έμπνευσης....