Σκεφτήκατε άραγε πως θα ήταν να αλλάξουμε τα γνωστά παραμύθια για να καλύψουμε και την περίπτωση του συμφώνου συμβίωσης; Π.χ. Στο γνωστό παραμύθι, η καλόκαρδη Χιονάτη αγοράζει ένα μήλο και με την πρώτη δαγκωματιά σωριάζεται. Το δηλητηριασμένο μήλο την κοιμίζει, ένα φιλί όμως την ανασταίνει. Δεν είναι το φιλί ενός νάνου αλλά ενός παλικαριού-πρίγκιπα δυο μέτρα. Η Χιονάτη ξυπνά και ο πρίγκιπας του 21ου αιώνα της λέει «I think I love you, do you want to contract me?» «Oh yes!». Και ο μπαμπάς βασιλιάς στην τελετή των υπογραφών να τους λέει «From now and on I call you contractors»… Τελικά μήπως κερδισμένοι είναι οι Νάνοι…που έχουν πλέον ελπίδες να γίνουν οι 7 contractors της Χιονάτης;…
Μήπως τελικά ο γάμος είναι το «παραμύθι της αέναης παιδικής μας ψυχής; Και το σύμφωνο μία συνήθης πράξη της «ελεγχόμενης» και πεζής μας καθημερινότητας;
Υ.Γ. Ευχαριστώ την παραμυθένια Άννη για την αρχική ιδέα...
8 σχόλια:
Με λένε Κατερίνα!
Δεν πιστεύω στα παραμύθια!
Είμαι υπέρ του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης!
ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!
(Τα παραμύθια, στα οποία αναφέρεστε, έχουν αποδειχθεί προ πολλού αντιπαιδαγωγικά. Ηθικά διδάγματα δίνουν τα παραμύθια του Αισώπου και όχι η Χιονάτη ή η Πεντάμορφη!)
Μπορώ να πω ότι μεγάλωσα με αυτά τα παραμύθια. μάλιστα όταν ηρθε στον κόσμο το πρώτο μου ανίψι του έκανα δώρο μια ολόκληρη σειρά με παραμύθια,( εννοείτε ότι η παράδοση έγινε αφού τα διάβασα πρώτα)
Τώρα αν του Αισώπου τα παραμύθια είναι καλύτερα η όχι αυτό το κρήνη ο κάθε γονιός.
Τα παραμύθια είναι πάντα παραμύθια και αυτό δεν αλλάζει.
Το καλύτερο βέβαια είναι να τα ακούνε τα παιδιά από τον παππού και τη γιαγιά (αν υπάρχει βέβαια).
Τώρα όσο για το σύμφωνο συμβίωσης, καλό είναι και αυτό.
Μεγαλώνουμε και έχουμε διαφορετικές ανάγκες.
Αυτό είναι εξέλιξη. Τώρα πόσο υγειές είναι θα δείξει.
Το σημαντικό είναι ότι δεν μένουμε στάσιμη.
Ελένη …
Είμαι ο Αλκης,
Δεν πιστευω στην συμβίωση με υπογραφές είτε στο πιστοποιητικό γάμου στην εκκλησία, είτε στο δημαρχείο, είτε στο σύμφωνο συμβίωσης...
Άλλωστε και τα δυο αυτά έχουν να κάνουν με το μοίρασμα 'ή/και την εξασφάλιση υλικών αγαθών...
Πιστεύω στην δύναμη του ΛΟΓΟΥ ΠΙΣΤΗΣ μεταξύ δύο ΑΝΘΡΩΠΩΝ μιας και αυτός είναι ο μοναδικός που μπορεί να ορίσει και να εξασφαλίσει την ΕΥΤΥΧΙΑ.
Και δηλώνω ότι είμαι πολύ μα πολύ καλά!
Η δυσκολία να συνυπάρξεις για πολλά χρόνια (μέχρι το τέλος στην καλύτερη) με το ίδιο άτομο (ξένος άνθρωπος αρχικά) μέσα σε ένα γάμο ή έστω σύμφωνο, είναι που το κάνει συναρπαστικό και ενδιαφέρον να το δοκιμάσεις.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αρκεί να μην εμποδίζει την ελευθερία επιλογής των άλλων.
Δημοσίευση σχολίου