Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Οι ελάχιστα αρκετοί φίλοι...

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μου έριξαν σφαλιάρα.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με κατακρίνανε.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μου είπαν ότι λέω μαλακίες.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με διδάξανε.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους ήταν αληθινοί με τον εαυτό τους αρχικά και έπειτα με μένα.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μίλησαν με κίνδυνο να εκτεθούν.

Όλους εσάς σας θέλω δίπλα μου, σας έχω ανάγκη, σας χρειάζομαι. Δυστυχώς είστε ελάχιστα αρκετοί.

Η προσωπική αναζήτηση και βελτίωση είναι μια αέναη διαδικασία και έχει ως πρώτη ύλη την αλήθεια.

12 σχόλια:

Alkis είπε...

Μετά από χρόνια αναρωτιέμαι και εγώ αν είναι ποτέ αργά να συνειδητοποιείς κάτι που είχες αισθανθεί από την πρώτη στιγμή που γνώρισες έναν άνθρωπο;

Πόσο απέχει η συνείδηση της φιλίας από την αίσθηση του φίλου;

Και αφού ποτέ δεν είναι αργά και πάντα είναι νωρίς γιατί να μην συμπίπτει η κατανόηση των φίλων σου με την ερμηνεία της φιλίας τους;

Phoebe είπε...

Όπως μου λένε πολλοί, ίσως όντως να είμαι πολύ μικρή για να ξέρω κάποια πράγματα. Ίσως από την άλλη να είμαι όντως χαζή και να μην καταλαβαίνω κάποια άλλα…Δεν πειράζει όμως…Όλα ένα χαμόγελο είναι…

Οι άνθρωποι είναι σαν τα αστέρια…άλλοι για να δώσουν φως πρέπει να το πάρουν από κάπου αλλού…άλλοι λάμπουν από μόνοι τους…δυστυχώς ζούμε σε ένα κόσμο που φοβάται το φως…Και πάλι δεν πειράζει…Η ζωή είμαι μια τρέλα…ένα χαμόγελο τα λύνει σχεδόν όλα…

Φιλικά, Φοίβη.

Alkis είπε...

Είχαν πεθάνει όλοι οι φόβοι πιά νόμιζε
τους είχε αφήσει στο πάτωμα να σαπίζουν
όσους δεν χωρούσαν στη ντουλάπα
και τώρα τί
ένιωθε σαν κόκκος σκόνης αποτελούμενος απο συστατικά άγνωστα
πόσο λίγη αντοχή πιά

Την ανάγκη... να'ξερε πώς σκοτώνουν την ανάγκη

Χρειαζόταν κάτι σταθερό
κρατήθηκε απο το κάγκελο του κρεββατιού
τύφλα ήταν πάλι
και εκείνο έτριξε
Χρειαζόταν κάτι σταθερό για να περάσει η νύχτα
Βγήκε στο μπαλκόνι
φαινόταν ένα αστέρι
Έλαμπε
Μπορεί και να'χε πιά σβήσει
και να κοιτούσε απλώς μιά λάμψη που δεν υπάρχει πιά

Έμεινε εκεί να κοιτάζει το πτώμα
μέχρι που άρχισε να χαράζει κι ακόμα δεν είχε βρεί τρόπο
να σκοτώσει την ανάγκη
την ανάγκη της αγκαλιάς

Γύρισε στο δωμάτιο και ένιωσε μιά παρουσία
επάνω στο κρεββάτι
ζωντανός ακόμη
βρισκόταν ένας φόβος
ο φόβος της αγκαλιάς που μπορεί να μην ερχόταν ποτέ

Θα κοιμηθώ μαζί σου απόψε
του είπε
και ξάπλωσε

Giannis Kintzios The Athenian Explorer είπε...

H Phoebe με συγκίνησε με την τόσο καλαίσθητη και ουσιαστική τοποθέτησή της όσο και αν ήταν πολύ γενική...ως γυναίκα έκανε μια αναφορά στο νεαρό της ηλικίας της..αυτό το στοιχείο οκ το έχουμε..η αναφορά στους αυτόφωτους ή ετερόφωτους αστέρες είναι συμβολική επίσης αλλά δεν καλύπτει το θέμα...

Ο Άλκις μας ταξίδευσε στους φόβους της μοναξιάς...που ίσως να μην αποτελούν την στέρεα βάση της φιλίας...

Με μπερδέψατε...με βάλατε σε σκέψεις, γιατί όμως θα πρέπει να καταπνίξει κάποιος τις ανάγκες του;

Eleni είπε...

Χα χα τελικά πιστεύεις και εσύ στη διαίσθηση.
Ναι η αλήθεια είναι ότι αυτό που διαισθάνεσαι την πρώτη στιγμή είναι σωστό αλλά όχι και απόλυτο.
Η φάση που περνάς είναι αυτή που σε μπερδεύει.
Σε κάνει να εθελοτυφλείς………..
Να βλέπεις αυτό που έχεις κατασκευάσει στο κεφάλι και όχι αυτό που πραγματικά είναι ο άλλος.
Είναι δύσκολο να εκτιμήσεις μια κατάσταση, που εσύ εμπλέκεσαι συνθηματικά, ως τρίτος.

Απέχει πολύ. Άλλωστε τίποτα δεν είναι ίδιο. Όλα στο σύνολο τους είναι μοναδικά.
δεν ξέρω τη περιμένουν οι άνθρωποι από τους άλλους.
Σκοπός είναι να εστιάζουμε στο, τι ο άλλος μπορεί να μας δώσει και όχι στο εμείς τι θέλουμε.
Μπερδεύονται εδώ λίγο τα πράγματα.
Έχουν ως συνέπια την ακύρωση της προσωπικότητας του άλλου. Ναι ναι τολμώ να το πω γιατί εκεί φτάνει η κτητικότιτα που μας διακατέχει ώρες ώρες.(για να μην πω πάντα)

Κατανόηση?. Ποιος κατανοεί όταν θίγονται τα συμφέροντα του?

Λοιπόν το παν είναι να μπορούμε να καλλιεργήσουμε την πειθαρχία της συνείδησης.
την πειθαρχία του νευρικού μας συστήματος.

Katerina F. είπε...

Tο νευρικό σύστημα δεν πειθαρχεί!!!
Τουλάχιστον όχι χωρίς εξωτερική παρέμβαση...

ilias είπε...

Οι πραγματικές δυνατότητες μιας κατάστασης (σχέση, φιλία, επαγγελματικά κ.α.) είναι ρευστές, σχετικές και πάνω απ’ όλα υποκειμενικές. Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να αποφασίζει με την κρίση του (σωστή ή λάθος αυτό έχει πάντα ρίσκο) λαμβάνοντας υπόψη λογική και συναίσθημα.

Έναν πίνακα ζωγραφικής όταν το κοιτάς από διαφορετικές οπτικές γωνίες βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Όταν όμως ξέρεις και άλλα πράγματα - π.χ. τον καλλιτέχνη – καταλαβαίνεις περισσότερα.
Η στατιστική κατά Bayes έχει μια άλλη προσέγγιση της έννοιας της πιθανότητας. Την υπολογίζει λαμβάνοντας υπόψη τόσο την αντικειμενική όσο και την υποκειμενική πιθανότητα (αντικειμενικά στο τάβλι έχω 1/30 πιθανότητα να φέρω εξάρες, όταν όμως ξέρω με ποιόν παίζω συνυπολογίζω και την κρίση μου για το «χέρι» του άλλου και η πιθανότητα αυτή αλλάζει). Τι είναι πιο κοντά στη ζωή ;

Επιπρόσθετα η γενική πιθανότητα ενός «τυχαίου» πειράματος ορίζεται από την έκβαση άπειρων στιγμιαίων γεγονότων και κάθε δεδομένη χρονική στιγμή έχει άλλη βαρύτητα (μερικές φορές η καλή ζαριά έρχεται σε λάθος στιγμή και σου κάνει ζημιά). Το ασσόδυο στο τάβλι όπως και το 7 2 στο poker όπως ακόμα και το 13 στο blak jack δεν είναι πάντα κακό – ίσα ίσα όταν κερδίζει είναι καλύτερο από εξάρες, άσσους και ένα καλό αρχικό χέρι της μπάνκας αντίστοιχα.

Η ζωή είναι τζόγος και αλίμονο αν δεν ήταν. Το μυστικό είναι να ξέρεις να χάνεις. Να θυσιάζεις μερικά χέρια για το συνολικό παιχνίδι. Νικητής δεν είναι πάντα ο πρώτος αλλά αυτός που ξεπερνάει τον στόχο του. Προσοχή λοιπόν στους στόχους που βάζετε. Οι υπερβολικές προσδοκίες μερικές φορές οδηγούν σε σειρά απογοητεύσεων.

Μερικές λέξεις κλειδιά :

Εμπιστοσύνη
Αμφιβολίες
Συμφέρον
Στημένα
Ορίζοντας
Αλήθεια
Κτητικότητα
Αυτογνωσία
ΡΙΣΚΟ

Ναι ρισκάρω αλλά δεν παίζω τα ρέστα μου. Κάποια στιγμή θα τα κάνω κι ‘αυτό – ελπίζω όμως τότε να έχω «ψωνίσει» καλύτερα τον άλλον απ’ ότι θα μ’ έχει «ψωνίσει» αυτός.

Alkis είπε...

Η ουσία είναι η Εμπιστοσύνη, αλλιώς οι Αμφιβολίες αν θα έχεις Συμφέρον από τα Στημένα σε κάνουν να βλέπεις στον Ορίζοντα την Αλήθεια ως Κτητικότητα χωρίς Αυτογνωσία του ΡΙΣΚΟΥ.

Ηλία... έγραψες...

Phoebe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ioannis_the_great είπε...

Σε μια παιδική χαρά δεν πρέπει να ακούγονται μελαγχολίες και φιλοσοφίες. Είναι για να παίζεις, να χαμογελάς και να αφήνεις τις κακές σκέψεις πίσω σου.

Alkis είπε...

Μάζεψε αρκετό Ήλιο
Όταν αρχίσουν οι Βροχές,
να έχεις
να μην πνιγείς,
να μη σαπίσεις,
να έχεις μαζέψει αρκετό Ήλιο
για να καείς!

Μάζεψε αρκετούς φίλους
όταν αρχίσουν να φεύγουν
να έχεις
να μην πνιγείς
να μη σαπίσεις
να έχεις μαζέψει αρκετούς
για να τους καις!

Phoebe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.