Μετά τη μπόρα η γαλήνη...
Κατάσταση μέθης. Τρεκλίζω και χαίρομαι. Όνειρο μοιάζει ο πόνος μου και οι αναμνήσεις το στερνό μου λάφυρο. Μαζεύω τα κομμάτια μου και γυρίζω σε μένα. Πουλάω τα όνειρα μου – δώσε μου αναμνήσεις.
Χορός λυτρωτικός η μοναξιά μου στο πρωινό φως. Όλη νύχτα σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι σε κερδίζω και σε χάνω, αλλά στο χάραμα τελειώσανε οι μάρκες μου, εξαντλούνται οι αναμνήσεις. Πουλάω τα όνειρα μου – δώσε μου αναμνήσεις.
Υποταγμένη η πίστη μου απ’ την αφέλεια. Μ’ ένα σου νεύμα έρχομαι κοντά, με μια ματιά με διώχνεις. Και συνεχίζω να ονειρεύομαι. Τα όνειρα δεν κοστίζουν. Πουλάω τα όνειρα μου – δώσε μου αναμνήσεις.
Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει. Σε ντύνω με το μανδύα του χρόνου που έζησα, αλλά οι θάλασσες δε χωράνε σε κλεψύδρα. Πουλάω τα όνειρα μου – δώσε μου αναμνήσεις.
Ψυχραιμία!!!
Μετά τη μπόρα θα ‘ρθεί η συνήθεια και μες τη συνήθεια θα σε ξαναβρώ ...βασίλισσα της λήθης μου.